اثر بر همکنش فاصله کاشت و نیتروژن بر رشد و عملکرد برنج (oryza sativa l.) در تراکم های مختلف دژگال

در سال 1377 آزمایشی در مرکز تحقیقات کشاورزی کوشکک دانشگاه شیراز به منظور بررسی بر همکنش فاصله کاشت بوته های برنج و نیتروژن بر رشد و عملکرد برنج در قالب طرح تحقیقاتی کرت های دوبار خرد شده اجرا گردید. عامل اصلی نیتروژن (صفر، 40، 80 و 120 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص) و عامل فرعی فاصله کاشت بوته برنج (20×20 و 25×25 سانتی متر) و فاکتور فرعی– فرعی تراکم علف هرز دژگال (صفر، 10، 20، 30 و 40 بوته در مترمربع) بود. نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش فاصله کاشت بوته های برنج از20×20 به 25×25 سانتی متر، عملکرد دانه برنج افزایش یافت. همچنین با افزایش فاصله کاشت، از بین اجزای عملکرد برنج، تعداد خوشه در هر بوته (٧/١١ در مقابل٧/١٣) و تعداد دانه در هر بوته (٢/٧٨٢ در مقابل ٧/١٢٠٢) به طور معنی داری افزایش یافت. با افزایش تراکم دژگال عملکرد دانه (از ٤٣٢٨ به ٢٥٨٧کیلوگرم در هکتار) به طور معنی داری کاهش یافت. با افزایش کود نیتروژن، عملکرد دانه برنج (از ٢٨١٨ به٣٨٠٢ کیلوگرم در هکتار) افزایش یافت، اما بین سطوح 80 و 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار اختلاف معنی داری مشاهده نشد. با اضافه شدن کود نیتروژن بازده کود کاهش یافت. افزایش کود نیتروژن ، شاخص برداشت را کاهش داد اما این کاهش معنی دار نبود.